donderdag, 4 september 2007

’s Morgens vertrokken we vanuit Kissamos met een cruiseboot (de Gramvousa) naar Gramvousa en Balos. Het was een mooie tocht over de zee, en de boot was voorzien van alle luxe. Na ongeveer een uur varen legden we aan bij Gramvousa en kregen we de kans om het Venetiaanse kasteel te bezoeken dat op de top van een rots werd gebouwd, zo’n 137m boven de zeespiegel. De tocht naar boven ging steil omhoog gedurende een kleine 20 minuten. Eens boven is het uitzicht werkelijk prachtig. Het kasteel werd gebouwd in 1579. In 1692 werd een Italiaanse commandant omgekocht, waardoor het kasteel werd overgeleverd aan de Ottomanen. De Kretenzers verzonnen in 1830 een list en wisten het kasteel opnieuw te veroveren door zich te verkleden als Turken. Ongeveer 3000 verzetsstrijders vonden onderdak op het eiland. Ze zorgden voor verzet op Kreta en maakten zich ook schuldig aan piraterij, waardoor de Griekse regering ernstig werd benadeeld. Deze laatsten lieten het eiland innemen door een Engels/Frans garnizoen in het jaar 1828. Grote delen van dit fort zijn bewaard gebleven, en het is zeker een bezoek waard.

Terug op de boot voeren we verder en legden we aan voor de kust van Balos. Het is een lagune die bestaat uit ondiep water met daaronder erg wit zand. De boot kon natuurlijk niet tot vlak aan het strand aanmeren, en dus had je de keuze: ofwel op de boot blijven, ofwel met een bootje naar het strand gebracht worden, ofwel via de glijbaan van de boot springen en zelf naar het strand zwemmen. We kozen voor dit laatste en slenterden wat rond op het eilandje. Feitelijk kun je er niet veel meer doen dan zonnen, zwemmen en schelpen zoeken. Het strand is niet bepaald ons ding, maar we wisten onze tijd wel te vullen. De zwemtocht terug naar de boot was wel iets moeilijker, en ik moest me meerdere keren aan mijn vriendje vastklampen om niet in paniek te geraken. Ik kan slechts sinds enkele jaren zwemmen, en dan nog niet zo goed, en golven helpen daar niet echt bij. Maar we geraakten net op tijd terug op de boot. We waren doodop en verbrand, maar het was heerlijk om eens te ontspannen op deze manier. De tocht terug was veel te snel voorbij, en hiermee ook onze laatste dag.

Terug op het hotel gekomen wachtte ons een minder leuke taak: valiezen pakken. Feitelijk rustte die taak op mijn schouders; Geert laat die taak wijselijk over aan mij omdat we dan het meeste in de valiezen krijgen, en volgt braaf mijn commando’s op J. Ik moest op mijn valies gaan zitten om ze toe te krijgen, maar het lukte. ’s Avonds bleven we lekker lang op het terras zitten en genoten we van nog een laatste cocktail (in het geval van mijn zoetje) en chocolade milkshake (in het geval van mij; verdomd heerlijke milkshakes hebben ze daar zeg!!!).