dinsdag, 28 augustus 2007

Omdat we gisteren ook al een wandeling maakten (al was deze niet zo vermoeiend), besluiten we het vandaag wat rustig aan te doen. We blijven lekker lang luieren in ons bed en eten ’s middags op het hotel. Daar krijgen we een voorgerechtje dat we omgedoopt hebben tot whiskas. Het zag er zo uit en het rook zo. Of het zo smaakte weet ik niet, want ik heb me nog nooit aan kattenvoer gewaagd, maar het smaakte allesinds droog en klef. De eerste keer dat we dit kregen, aten we het gerechtje nieuwsgierig op, maar het was intussen reeds de derde keer dat we de marteling moesten doorstaan. Tot op de dag van vandaag weet ik niet wat het was dat ze ons gaven, maar ik weet zeker dat kattenvoer beter smaakt.

We vonden Chania zo mooi dat we vandaag de bus opnieuw ernaartoe nemen. Daar slenteren we door de straatjes en winkeltjes tot het tijd is om terug te gaan naar het hotel voor ons avondeten. Uiteraard hebben we al hier en daar wat souveniertjes gevonden voor onze ouders. Kreta staat bekend om de olijven, en daar maken ze dus alles van: olijfolie, maar ook zepen en shampoos. Kruiden kun je er ook veel vinden, en Raki.

Dit laatste is de nationale drank van Kreta. Het is een sterke, heldere drank met ongeveer 40% alcohol. Men distilleert het uit de drab die overblijft nadat de wijn uit de druiven is geperst. De eerste Griekse raki werd in de veertiende eeuw gemaakt door monniken in de provincie Macedonia in het noorden van Griekenland. Van daaruit werd de drank bekend door heel Griekenland. Vooral in arme regio's begon men destijds de drank te produceren.

Raki is de Turkse naam voor een soortgelijke drank, maar deze naam gebruikt men ook op Kreta. De Turkse raki wordt gemaakt van pruimen en vijgen in plaats van wijnmost. Men denkt dat de naam raki uiteindelijk uit Irak (Iraqi) afkomstig is.

Overal over Kreta wordt raki gemaakt en veel kleine dorpjes hebben een, al dan niet legale, distilleerderij (of Rakizio). Wijnboeren sparen de wijnmost op in grote tanks bij hun boerderij. De most blijft hier ongeveer een maand, midden in de zon, staan, zodat de boel al een beetje kan gisten. Hierna brengen de wijnboeren de wijnmost naar de distilleerderij in hun dorp, waarna er drank van gestookt wordt. Hierna wordt de wijnoogst natuurlijk gevierd, waarbij grote familiefeesten worden georganiseerd.

De distillatie van de most duurt ongeveer 3 uur. Hierbij wordt de drank tweemaal gekookt, waardoor alle gevaarlijke stoffen, zoals methanol, uit de drank verwijderd worden. Aan het begin van de distillatie komt er drank met een hoog alcoholpercentage uit de distillatietank. Later neemt het percentage steeds verder af. Aan het eind wordt alle drank door elkaar gegooid, zodat het alcoholpercentage rond de 40 ligt. Maar, een (veel) hoger percentage is natuurlijk ook mogelijk.

Raki heeft een zeer sterke smaak en voor ongeoefende drinkers is het misschien moeilijk een borrelglas van het spul binnen te houden. Raki is soortgelijk aan ouzo zonder anijs of grappa. De smaak lijkt een beetje op gin / wodka. Men zegt dat als je goede zuivere raki drinkt je de volgende dag geen kater krijgt. Het is onbeleefd om een glas raki af te slaan wanneer je het krijgt aangeboden. Wanneer je echt geen raki meer hoeft is het verstandig het glas niet helemaal leeg te drinken. De gastheer zal anders je glas bij blijven vullen.

De raki die op toeristische plaatsen wordt aangeboden is vaak van lage kwaliteit en niet lekker. In sommige dorpjes kun je een distilleerderij bezoeken. De raki die hier aangeboden wordt is over het algemeen veel beter van kwaliteit. Wanneer je over het eiland rijdt kom je wellicht een kleine distilleerderij tegen. Een bezoek is, wanneer je niet met een lege maag komt, zeker de moeite waard.