woensdag, 29 augustus 2007

We staan al vroeg op, want we hebben een wandeling van ongeveer 20km voor de boeg. Dus na onze rugzak volgepropt te hebben met eten en veel water (in de kloven kan de temperatuur oplopen tot 45°C), stappen we in de auto en rijden we naar de Aradhenakloof. De weg ernaartoe is lang en niet eenvoudig, want op een gegeven moment is men volop bezig de baan aan het openbreken. Gelukkig mogen we wel doorrijden, maar de weg bestaat uit zand en verraderlijke steentjes. Midden in onze klim komen we een tractor tegen die zo breed is dat deze niet kan passeren. Aangezien de weg te smal is om te keren, worden we gedwongen om een stuk achteruit naar beneden te rijden, net in een haarspeldbocht zonder vangrails, op een weg met steentjes waarop je auto moeilijk grip krijgt en de kliffen die je verwelkomend aanstaren. Ik had even de neiging om uit te stappen en auto en al achter te laten, maar met de nodige koelbloedigheid lukte het mij toch ons veilig naar de Aradhenakloof te manoeuvreren. Uiteraard was alles weer de schuld van mijn vriend en moest hij het ontgelden.

De Aradhenakloof is gelegen in het zuidwesten van Kreta, in het Sfakiagebied, dichtbij het dorpje Loutro en het bergdorp van Anopolis. Nadat ik met mijn ogen dicht over een smalle ijzeren brug ben gereden (de diepte eronder was dus de Aradhenakloof), konden we de auto parkeren en aan onze tocht beginnen. Het was de bedoeling om de kloof volledig te doen, en zo via de zee terug te keren. De kloof gaat van het dorp Aradhena en de Witte Bergen helemaal tot aan de zee. Deze weg is ongeveer 7km lang en eindigt bij de zee van Marmara, een klein strand nabij Loutro. Na een kleine rustpauze gaan we langs de zee terug, met op het einde een steile klim van 800m. Eens boven liet ik mij languit vallen temidden van de baan; het kon me echt niet schelen of er een auto afkwam of niet. Na nog wat klimmen was het nog een lange weg tot aan onze auto, en het zou al snel donker worden. In Kreta valt de duisternis heel plots in, op 20 minuten is het helemaal donker. En we wilden de gevaarlijke weg naar beneden nog doen voor de duisternis inviel, aangezien op deze bergpaden geen verlichting is. Gelukkig kwamen we onderweg een vriendelijke toerist tegen die aanbood om ons met zijn auto terug te brengen naar het begin van de kloof.

Ondanks de rottige baan ernaartoe, is dit zeker een must. De Aradhenakloof is een erg ruwe kloof, maar prachtig. De stalen brug over deze kloof stamt uit 1986 en was een cadeau van vier broers uit een rijke familie aan het nabijgelegen dorp Agios Ioannis. Bungeejumping is mogelijk vanaf deze brug. Sinds 1947 wordt het dorpje Aradhena niet meer bewoond. Twee jongens uit het dorp kregen ruzie over een geitenbel, en dat resulteerde in een vendetta en de dood van bijna alle bewoners. De enkelen die dit overleefden verhuisden naar het nabijgelegen Anopolis. Langzamerhand zijn er wel een paar afstammelingen die hun oude eigendom weer opeisen met het doel ernaar terug te gaan. Aradhena is de site van een oude Griekse stad, genaamd Aradin. Het was een nederzetting in de Romeinse, Byzantijnse en Venetiaanse periode. Zowel Anopolis als Aradin werden door de Ottomaanse Turken vernietigd. Ruïnes van het antieke Aradin zijn te vinden in de buurt van het dorp Aradhena. De weg loopt vanaf Aradhena naar het bergdorp Agios Ioannis, waar zich nog twee Byzantijnse kerken bevinden.