maandag, 28 augustus 2006

Een rustige ochtend vandaag: op ’t gemakske wakker worden en eten. We hadden de tennisbaan gereserveerd voor 10u. Daarna rustten we een halfuurtje uit, om vervolgens een uur te gaan kayakken. Veel hinder hebben we niet ondervonden van het paardrijden, alleen een pijnlijk achterste. We vonden het paardrijden in feite zodanig leuk, dat we besloten nog eens een halve dag te gaan reserveren.

Na het middageten reserveerden we het Italiaans restaurant voor woensdagavond 19u. De extra halve dag paardrijden gaat door op woensdagvoormiddag. Tegen dan was het ongeveer 14u, en gingen we wachten aan de receptie voor onze quad-safari. Deze ging nu wel door, omdat het prachtig weer was. De vorige twee dagen hadden we bakken regen, omdat een orkaan het eiland Haïti aan het teisteren is. De telefoons hier werken al drie dagen niet meer door het slechte weer.

Een busje zou ons naar onze quads brengen, maar dat kwam maar niet opdagen, dus besloten we te gaan lopen. Het was toch maar tot aan het einde van Pueblo Principe, in het Convention Center. Niet ver dus. We zaten in een groepje van ongeveer tien mensen, waarvan alleen wij Belgen waren. Al de rest sprak Portugees, maar het was een plezante bende. Eerst legde men ons uit hoe de quad te besturen. Ik wilde graag rijden, maar was bang dat ik het niet ging kunnen, want ik deed dit nooit eerder. Toch besloot ik het eens te proberen, en het ging supergoed.

De tocht ging eerst over de gewone wegen, maar daarna gingen we het bos in, soms erg steil omhoog, en dan weer erg steil naar beneden. We vervolgden onze weg door putten, hobbels, stof, rivieren en grote modderplassen. Ik reed er keihard door, wat natuurlijk erg plezant was. Uiteindelijk was er een korte pauze, waarin we een typisch Dominicaans huisje bezochten. Het hutje zag eruit alsof het elk moment kon instorten, maar het stond er al tachtig jaar!!! Ze hadden daar veel honden, enkele fruitbomen en ook een cacaoboom. Chocolade maken ze hier zelf van hun cacaobomen: wanneer de grote bonen rijp zijn, slaan ze ze open en komen er een dertigtal kleinere bonen uit. Deze drogen ze in de grond voor een dag of drie. Vervolgens malen ze die fijn om op die manier hun eigen cacaopoeder te maken. Ook koffie maakten ze daar zelf, en we mochten weer eens proeven. We kregen ook een stukje kokos. O, en we zagen ook een Mimosaplantje. De blaren ervan krullen wanneer je ze aanraakt, en na een tiental minuten worden ze weer normaal.

Vervolgens reden we verder door de bossen. Onderweg stond een quad in panne, maar we hadden een technieker mee, dus dat probleem was snel opgelost. We reden naar San Juan, en het was fijn om de kinderen en volwassenen naar ons te zien zwaaien. Op het strand mochten we even uitrusten. Voor één keer kwamen de inwoners niet naar ons om iets te verkopen, maar om ons koud water en een stoel aan het bieden. Ze waren erg vriendelijk voor ons. De meesten gingen direct naar de zee om de modder een beetje af te kuisen van de benen en de armen. Ik had mijn bikini aan, dus ik nam een heerlijke duik in het water. Terwijl ik aan het zwemmen was, zag ik erg donkere wolken onze kant op komen. Het waren uitlopers van de orkaan Ernesto. In een paar seconden tijd begon het te donderen en te gieten, dus we sprongen snel op onze quad en reden terug naar het hotel. Ik liet mijn toenmaige vriend aan het stuur zitten, want het regende zo fel dat ik niet zag waar ik reed. De regen voelde aan als hagel; het deed erg pijn en we waren in geen tijd doorweekt. Maar we hadden plezier en dat was wat telde.

Terug aangekomen in het hotel zou een busje ons binnen de vijf minuten komen halen, maar daar geloofden we niet echt in. Vijf minuten betekent manjana. En gelijk hadden we: na vijf minuten nog steeds geen busje te bekennen. Dus we besloten te voet naar onze kamer te gaan. Onderweg kwamen we geen busje tegen…

Na het uitwassen van onze kleren en schoenen, namen we een warme douche en rustten we uit van wat alweer een heerlijke dag was. De excursies maken het hier een stuk plezanter, en ik ben blij dat we de moed hadden ze te plannen. Het wordt blijkbaar een traditie dat we onze excursies doornat eindigen, maar daar zitten we niets mee in. Morgen Ocean World, waar we gaan zwemmen met de dolfijnen.