zondag, 27 augustus 2006

Voor de eerste keer raakten we maar moeilijk uit bed, we waren nog moe van de tocht van gisteren. Om 9u kwam een bus ons en een zestal andere mensen ophalen om naar de ranch te rijden. Door de tropische storm zag het er voor de tweede dag op rij erg regenachtig uit, en het beloofde een zeer natte paardentocht te worden.

Eerst kregen we een korte rondleiding door de ranch, die erg groot was. Ze hadden zeker rond de vijftig paarden staan. Vervolgens werden de extra kontbeschermingsdekens uitgedeeld, snoep om aan de kinderen te geven en tenslotte kregen we ook een paard. Dit werd beslist naargelang je ervaring met paarden. We werden ingedeeld in drie groepen: beginners, middelmatig en gevorderden. Wij kozen voor de tweede groep.

Ik had een wilder paard gekregen dan de anderen in mijn groep, en de eerste kennismakingswandeling was erg lastig voor mij. Het paard wilde constant de gids voorbijsteken, en dwong de anderen ook mee te galopperen, zodat ze nog mee konden. De tocht ging over modderige weggetjes door het bos, en door rivieren. Prachtig. Gelukkig was het even gestopt met regenen. Ronden twaalven keerden we terug naar de ranch om te eten. Ik was blij dat ik van het paard kon, want hij was veel te wild en onhandelbaar.

Op de ranch was ons een typisch Dominicaanse maaltijd beloofd, maar ik denk dat dat een communicatiefoutje was. We kregen hotdogs, en ik denk niet dat dit typisch Dominicaans is… Maar goed, het tweede deel van de wandeling zou beginnen. Dat zou gaan door de bossen waar de film Jurassic Park opgenomen werd, opnieuw door rivieren en langs modderige paadjes.

Toen ik weer op mijn paard wilde kruipen, merkte ik dat het weg was. De gids vertelde me dat het paard te veel problemen gaf en dat ik een ander kreeg. Dit nieuwe paard was oneindig veel beter: het was veruit het grootste paard, maar een heel lieve merrie met een pasgeboren veulentje. Het draven ging een stuk beter.

Tijdens de wandeling waren er enkele Fransen die constant brulden dat ze bang waren en weet ik veel. Okee, soms was het wel erg steil naar boven of beneden, en gingen de paarden wel erg snel, maar ze overdreven erg en werkten iedereen op het systeem. Halverwege stopten we even om van de omgeving te genieten. We kregen elk een kokosnoot, en hoewel ik die melk thuis al eens geprobeerd had en dat erg slecht vond, waagde ik mij er nog eens aan. Het smaakte volledig anders dan de kokosnoten die we thuis krijgen! Echt, de kokosmelk was erg lekker. Wanneer je kokos leeg was, kon je vragen om ze open te splijten, en kon je het kokosvlees opeten. Ook dat was erg lekker.

Toen we voor de tweede maal stopten, begon het heel erg hard te regenen, en dat duurde zo voort tot we terug op de ranch waren. We waren door- en doornat, maar de omgeving was prachtig en we hadden ons erg geamuseerd. Op het einde moesten we het gastenboek tekenen en konden we nog een fooi geven aan de gidsen. We mochten ook nog eens proeven van de lokale drank ginder, maar we hadden geen zin in nog eens een alcohol-ervaring.

En dan was het wachten op de bus naar huis. Gelukkig moesten we niet al te lang wachten, en konden we snel naar onze hotelkamer. We waren nat tot op onze huid, onze schoenen stonden vol water, we waren bemodderd van top tot teen en we bevroren bijna van de kou. Gelukkig stond er ons een warme heerlijke douche te wachten (woehoe, we hadden terug warm water!), en vervolgens wasten we onze kleren om nog iets te kunnen aantrekken voor een volgende moddertrip.

Veel deden we niet meer. Doodop gingen we snel nog iets eten, en dan was het omvallen en slapen. We waren blij dat er morgen maar een halve dag excursie op het programma stond: de eerder uitgestelde tocht met de quads. Hopelijk schaffen ze die niet opnieuw af, want het blijft maar regenen en stormen!