maandag, 2 augustus 2010

Vandaag zijn we precies 3,5 jaar samen, maar het vieren zou nog even moeten wachten: we hadden een lange rit voor de boeg. Op 2 uurtjes stonden onze valiezen klaar, hadden we gegeten en gedoucht, betaald en afscheid genomen van de vriendelijke familie Buratovic. Fantastische mensen. Met tegenzin stapten we in de auto en bereidde ik me voor op een 5 uur durende rit. Onderweg zouden we wel eens stoppen in Split voor een blitsbezoek, want de check-in voor ons ander hotel liep maar tot 18u.

Na anderhalf uur op de A1 gereden te hebben, bereikten we Split. Daar parkeerden we ons auto en verdwaalden we direct in de vele gezellige straatjes. Op het Internet hadden we gelezen dat Split niet echt de moeite was, omdat het meer een soort dansparadijs was voor ’t jong volk. Wij ervaarden het toch een ietsje anders: ontelbaar veel kleine straatjes met allemaal gezellige winkeltjes, zelfs een marktje met typisch Kroatische spulletjes, en ook veel kerkjes. Misschien dat het stadje ’s avonds veranderde in dat dansparadijs, maar dat was het zeker niet op het moment dat wij daar rondliepen. En geloof me, na Lloret del Mar weten we echt wel wat een dansparadijs voorstelt.

Vandaag was het ongelooflijk warm; al gauw begon de warmte me parten te spelen en liepen we van stukje schaduw naar volgend stukje schaduw, gewapend met flesjes water. Onderweg zagen we een man die blijkbaar ook niet goed tegen de warmte kon, want omstanders waren druk bezig met het bellen van een ambulance, die zich even later tussen de kraampjes in de smalle straten wrong.

Veel te snel was het tijd om te eten en onze auto terug te zoeken. Dat laatste ging nog niet van een leien dakje, want in al die kleine straatjes je baan terug vinden is niet zo simpel. Maar uiteindelijk vonden we hem dan toch, en we reden terug de A1 op voor nog een klein stukje. Een halfuurtje na Split eindigde de A1 wegens nog niet verder aangelegd (in principe zou de weg af moeten zijn tegen 2012, dus dan zal Dubrovnik sneller bereikbaar zijn), en vervolgden we onze weg op eindeloze kronkelpaden.

Je mag dan wel 80 km/u rijden, maar als je de pech hebt om een sukkel voor je te hebben, moet je halsbrekende toeren uithalen om die voorbij te kunnen. We verloren wel wat tijd op die manier. Onderweg reden we een stukje door Bosnië, omdat je anders simpelweg niet in Dubrovnik geraakt. Dat zie je aan de douanes, maar veel last hadden we daar niet van, ze lieten ons gewoon doorrijden.

Rond zessen waren we bijna in Dubrovnik en moesten we enkel ons hotel nog zien te vinden. Mijn zoetje belde even om te vragen of het geen probleem was dat we iets later zouden zijn, en dat was het zeker niet; we waren blijkbaar niet de enige. Voor het tweede deel van onze vakantie kozen we voor een wat duurder viersterrenhotel en een romantische suite, kwestie van de reis ook nog wat op een huwelijksreis te laten lijken.

Het Valamar Dubrovnik President Hotel is een fantastisch groot hotel, gelegen vlak aan de zee, met een super uitzicht over de Elafiti-eilanden. Na enige moeite voor het vinden van een parkeerplaatsje, checkten we in en brachten we onze koffers naar onze kamer. Het hotel telt in totaal 7 verdiepingen, en wij zaten op het derde. Niet alle verdiepingen hebben kamers: het benedenverdiep komt aan een privéstrand, de vijfde verdieping bevat naast een cafetaria ook een welnessruimte en gratis zwem- en bubbelbad, op de zesde verdieping zijn restaurants en bars, en op de zevende verdieping vind je de receptie en ga je binnen en buiten.

We hadden een romantische suite gevraagd, en die kregen we ook: een zeer ruime kamer met tv, zetels, grote kasten en een dubbel bed van 2m op 2m, versierd met een hartjeskussen en echte rozenblaadjes. Dubbele schuiframen leidden naar ons terras, en vandaar werden we getrakteerd op een magnifiek uitzicht over de zee. Zaaaaaalig!

De valiezen lieten we voor wat ze waren, en we sprongen meteen in onze zwemkleren voor een verfrissende duik in het binnenzwembad om te bekomen van de warme lange rit. Na nog wat geluierd te hebben in de jacuzzi, douchten we en trokken we iets anders aan om te gaan eten. Bars en restaurantjes dichtbij hadden we hier nog niet ontdekt, dus voor de eerste avond besloten we iets kleins te eten in het hotel zelf. Uiteraard veel te duur voor wat je maar kreeg, maar goed, we zouden één van de volgende dagen wel eens iets anders zoeken.

Daarna ging het terug naar de kamer, waar we een dvd-tje opzetten. In de kamer is de huur van dvd’s en cd’s inbegrepen, net als gratis koffie, thee, pralines en een grote fles champagne. Deze laatste mochten we bestellen als ons dat uitkwam, maar voor de eerste avond hielden we het gewoon bij cola. Rond elven waren we alletwee uitgeteld, en we zetten de film af om te gaan slapen. Morgen eens zien of Dubrovnik echt wel de witte parel van de zee kan genoemd worden!