maandag, 1 september 207

Vandaag opnieuw een rustdag. Omdat Kreta slechts een paar zandstranden telt, besluiten we om er eens naar één te gaan kijken. Niet dat we zo’n strandmensen zijn, maar op den duur geraak je die keienstranden wel beu. We lazen dat Elafonissos wel een mooi zandstrand heeft, dus ging de weg daarnaartoe.

Onderweg reden we langs de grotten van Agia Sophia, en we stopten even om ze te gaan bekijken. Ze zijn makkelijk te vinden: wanneer je vanaf Kissamos naar het zuiden rijdt, rij je net na het dorpje Topolia door een tunnel. De grotten en gelijknamige kerk bevinden zich vlak daarna. We moesten eerst wel een lange stenen trap naar omhoog trotseren, maar het was de moeite waard. De grot is groot, met mooie stalagmieten en stalagtieten in verschillende vormen. Er bevindt zich ook een kerk, en een bel waarmee je het hele dal in rep en roer kan zetten.

Terug beneden zetten we onze tocht verder naar Elafonissos. Daar aangekomen valt de warmte op ons als een dikke deken; het is alsof het daar nog warmer is dan overal anders. Ik heb direct last van de warmte, en we besluiten om het kalm aan te doen. Elafonissi is de naam van een klein eilandje dat gelegen is tegenover het dorp Elafonissos, met het op één na grootste zandstrand van Kreta. Men zegt overal dat dit het mooiste strand is, een soort tropisch paradijs. Inderdaad zou je het zo wel kunnen zien als je echt van strand houdt: geen enkel plekje schaduw, hier en daar kleine tavernes waar je iets kunt drinken of eten voor schandalig veel geld, en verder niets dan strand om je heen. Met enige moeite geraakten we tot aan de zee, waar ik direct indook voor wat afkoeling. We slenterden nog wat rond en vonden het palmenstrand, maar aangezien wij niet aan de zee kunnen liggen niksen en bruinen, verveelden we ons al snel. Iets anders dan zonnen kun je er niet doen. Voor wie het interesseert zie je er wel massa’s tieten; op Kreta is het blijkbaar normaal om rond te lopen in monokini. Gelukkig was mijn vriend niet erg geïnteresseerd in de tieten van anderen, meer in de mijne, maar natuurlijk mocht ik niet in monokini rondlopen van hem – niet dat ik het zou gedaan hebben; volgens mij zou iedereen weglopen, hoewel mijn lieve schat zegt dat hij bang is dat iedereen met mij zal weglopen. ’t Is maar hoe je het bekijkt, niet.

Omdat ik teveel last had van de hitte en er toch niet veel te beleven viel, reden we nog wat rond op zoek naar leuke stadjes. Omdat we nog een dag hadden waarop we niets hadden gepland en we een reclame voor een kleine cruise zagen, boekten we deze excursie. Daarna keerden we terug naar het hotel en genoten van de zonsondergang en het prachtige uitzicht vanop het terras.

Voor wie naar Elafonissi zou willen gaan, wil ik nog even dit meegeven: ik heb gelezen dat er geen toeristische activiteiten zijn voor 15 juni op dit strand, en dat het strand dus niet wordt opgeruimd tot die periode. Het zou er een vuilnisbelt zijn en dus niet aangenaam vertoeven.

Morgen gaan we dan eindelijk de Samariakloof doen; laten we hopen dat de bosbranden uitblijven!