vrijdag, 21 augustus 2009

Als twee zombies sleepten we ons met kleine oogjes naar het ontbijt om 7u30. Het hele hotel sliep nog, op uitzondering van wij en nog een ander koppel. Mijn arm kan ik nog steeds niet goed gebruiken, maar ik wilde de wandeling daar niet voor afzeggen. Dus reden we richting Kato Horias, waar we via een "weggetje" (het is zijn naam eigenlijk niet waard) 12 km naar Thripti reden. In ons wandelboekje stond dat dit gedeelte best met de 4x4 werd gedaan, en we begrepen direct waarom. Na een dik halfuur ploeteren op dat baantje, bereikten we het zowat uitgestorven dorpje om onze wandeling naar de Stavromenos te beginnen. Slechts enkele huisjes zien er bewoond uit, en verder staan overal vervallen en verlaten hutten. We zagen geen mens.

Het begin van de wandeling verliep niet van een leien dakje, want de route was weer niet bepaald duidelijk omschreven, en enkele arbeiders waren een aantal nieuwe weggetjes aan het betonneren. Omdat er sinds 2003 ongetwijfeld reeds vele weggetjes bijgekomen waren, liepen we binnen de kortste keren verloren. We wisten ook niet welke richting we moesten uitgaan, omdat er zich wel enkele bergen rondom ons bevonden, maar dewelke zou nu de Stavromenos zijn? Dus na drie uren lopen gaven we het op en probeerden we de jeep terug te vinden. We wilden niet weer urenlang verloren lopen. Leuk vonden we het niet, want de wandeling zou slechts een drietal uur duren en we hadden ze al gedaan kunnen hebben had de weg duidelijk omschreven geweest. Dus, wandelaars, u bent gewaarschuwd: "Oost-Kreta" van uitgeverij Sunflower is niet veel waard op gebied van routebeschrijving. Bovendien vonden we beide dat West-Kreta veel mooiere wandelingen heeft, en dat deze ook veel beter staan aangeduid. Blijkbaar gaan de wandelaars naar West-Kreta, en moet je het in Oost-Kreta van de stadjes hebben.

Teleurgesteld reden we terug richting hotel, na eerst nog even getankt te hebben (deze keer op tijd). Het was net middag geweest, dus niet echt het moment om door te rijden naar een stadje als Ierapetra bijvoorbeeld, want daar was het siësta. Uiteindelijk beslisten we om maar terug te rijden naar het hotel, wat te luieren en eventueel vanavond nog ergens naartoe te gaan. In het hotel aangekomen brachten we de tijd door met lezen en foto’s posten op het Internet. Daarna trokken we beide onze zwemoutfit aan en namen we voor het eerst sinds we hier aankwamen een duik in het zwembad. Na wat spetteren en plonzen spoelden we het zoute water van ons af en gingen we dicht tegen elkaar op een strandstoel opdrogen. Het liep tegen zevenen, dus tijd om te douchen en ons om te kleden voor het avondeten.

Daarna wilde ik nog even naar het strandje van Elounda, waar we gisteren de prachtige avondwandeling hadden gemaakt, maar het waaide te hard en dus reden we maar door naar Plaka, slechts enkele kilometers hiervandaan. Het bleek een klein en gezellig stadje te zijn, met heel veel restaurantjes en cafeetjes. Er waren slechts een vijftal winkeltjes, die wel leuke snuisterijtjes te koop aanboden. We zorgden ervoor dat de inwoners van het stadje ons zeker niet zouden vergeten door als twee gekken achter mijn zonnehoed te rennen die plotseling van mijn hoofd waaide. Om de avond af te sluiten gingen we bij "Babel" nog iets drinken; een prachtige versierde cocktail voor mijn zoetje (de WooWoo), en een chocolade milkshake voor mij. Moe keerden we terug naar onze hotelkamer, en vielen we in elkaar armen in slaap. Niet veel gedaan dus vandaag, maar dat hoeft ook niet altijd hè!