vrijdag, 28 mei 2010

In de eetzaal werden ons voor het ontbijtbuffet dezelfde lange gezichten voorgeschoteld als de dagen hiervoor, maar we lieten het niet aan ons hart komen. Ook de wispelturige douche wisten we te trotseren zonder kreeftenlook, en gezwind vertrokken we naar de metro. Mijn voeten deden nog pijn van gisteren, maar ik kon op z’n minst al weer normaal rondlopen. Deze keer was ik wel zo slim om mijn goeie schoenen aan te trekken.

Bij Malostranska stapten we uit de metro en volgden we aanwijzingen uit een gidsje voor een wandeling te voet naar de burcht. Gisteren hadden we de achterkant genomen, vandaag zouden we langs een andere weg aan de voorkant van de burcht uitkomen.

In het begin van onze wandeling passeerden we langs de Wallensteintuinen (Letenska). We zagen een heel mooi en verzorgd park; pauwen liepen er gewoon rond, uilen zaten in kooien en in het midden stond het presidentiële huis. En niet te vergeten de artificieel aangelegde druipstenen muur, die heel mooi was om te zien. Een Japans koppel trachtte foto’s te maken van de pauwen en zette hun statief op het gras, maar kreeg algauw een bewaker op hun dak om hen onder hun voeten te geven: het gras betreden is ten strengste verboden.

Na de tuinen liepen we de heuvel verder op, langs heel veel leuke winkeltjes. We waren nog iets te vroeg voor de wisseling van de wacht en besloten nog wat te gaan drinken in het Kajetanka café, bovenop de heuvel. Een halfuurtje voor de ceremonie zou beginnen, vertrokken we naar de binnenplaats van de burcht om een goed plaatsje te bemachtigen. Dat is wel nodig, want er komen zoveel mensen kijken dat je helemaal niets meer kan zien als je wat later bent.

Om 12u stipt begon de ceremonie, en behalve de muziek zagen we deze keer ook wat er gebeurde; we zaten op de eerste rij. Tussen de regenbuien door maakten we foto’s, en de ceremonie was eigenlijk maar net gedaan, of het begon werkelijk te stortregenen. Koud was het niet, integendeel, de regen deed wel deugd. In ons gidsje hadden we gelezen dat je verschillende soorten tickets kon kopen voor het bezoeken van gebouwen in de burcht. Dat doe je in een gebouwtje op de tweede binnenplaats, en we besloten eens te gaan uitzoeken wat we precies wilden zien. Dan konden we meteen schuilen.

Het gebouwtje zat propvol mensen die hetzelfde doel hadden als wij. Het was er echt een bende: iedereen verdrong zich voor de borden, brulde in verschillende talen tegen elkaar, en belemmerde ook nog eens de rij mensen die al stond aan te schuiven voor tickets. Het duurde even, maar we vonden dat we konden kiezen tussen 2 soorten tickets: de “Prague Unguided Short Tour” en de “Prague Unguided Long Tour”. Dit laatste ticket bestond enkel uit een paar musea meer dan het ticket voor de korte tour, en aangezien we niet bepaald veel interesse hebben voor musea, besloten we de korte tour te doen.

Na wat aanschuiven konden wij eindelijk onze tickets kopen. De dame achter de kassa probeerde ons ook nog een gids te verkopen, zo één die je aan je oor moet houden en die je dan vertelt wat je ziet. Ze vroeg er ongelooflijk veel geld voor, en wij weigerden. Daarop deed ze iets van de prijs af en zei ze dat we er echt niets zouden aan hebben zonder gids, maar we vonden het zijn prijs niet waard, en bleven weigeren. Uiteindelijk hebben we een gidsje voor iets meegebracht, nietwaar! Het gezicht van de verkoopster betrok, maar er zat niets anders op dan te doen wat we wilden, en ze smeet de gevraagde tickets voor onze neus.

De regen was gestopt, en we begonnen met het bezoeken van de Sint-Vituskathedraal. Het gebouw ligt recht tegenover de ticketverkoop op de tweede binnenplaats, en de toegang is gratis. Alleen al de buitenkant is zeer imposant, en we dachten dat de binnenkant ook de moeite zou zijn, maar dat was eigenlijk een beetje een teleurstelling. We vonden de buitenkant veel mooier.

Hierna gingen we naar het Koningspaleis, wat ook een teleurstelling bleek te zijn: behalve het feit dat je geen foto’s mag trekken, is er niet zoveel meer te zien dan enkele oude stoelen. In het grootste deel van dit paleis krijg je geen toegang, dus je bent wel erg snel rond.

De Sint-Jorisbasiliek en het Rosenbergpaleis echter waren werkelijk de moeite, zeer mooi allemaal. Ook in het Rosenbergpaleis mochten geen foto’s getrokken worden, maar je krijg wel tot zeer veel zalen toegang, en met heeft er de meubels laten staan om een idee te krijgen van het leven zoals het toen was. Heel mooi.

In ons gidsje hadden we gelezen dat het Gouden Straatje met zijn vele gekleurde huisjes zeker de moeite was, temeer omdat ook Kafka daar gewoond heeft, maar spijtig genoeg was dit straatje op dat moment afgesloten voor renovatiewerken. Het speelgoedmuseum (dat volgens ons gidsje niet erg de moeite was) profiteerde van deze zaak door een groot bord uit te hangen dat je vanaf de eerste verdieping van dit museum, het Gouden Straatje kon zien. Natuurlijk betalen de mensen dan toegang voor het museum.

Nadat we de burcht zo ongeveer wel hadden gezien, zochten we iets om te eten en besloten we daarna de Joodse Begraafplaats eens van dichterbij te gaan bekijken. Echter was ook dat niet kostenloos: aan de ingang van de Spaanse synagoge was een kassa waar je tickets kon kopen. Het enige probleem was dat je niet enkel kon kiezen voor het bezoeken van deze begraafplaats; je moest de volledig tour doen, en dat kwam neer op 300 kronen per persoon. Na lang twijfelen vonden we toch dat dit teveel geld was voor iets dat we niet echt wilden zien, en besloten we dit niet te doen.

In plaats daarvan trokken we met ons gidsje langs een aantal winkeltjes die erg de moeite zouden zijn. Een stevige wandeling door Praag hadden we wel gekregen hierna, maar de winkeltjes die vermeld stonden in het boekje waren ten eerste zeer moeilijk te vinden, en ten tweede waren ze reeds vervangen door andere, of waren ze gewoonweg niet de moeite.

Ik had gezien dat er paardentochten konden gemaakt worden en we vonden dat wel een romantisch idee, dus trokken we naar Staromestske Namesti. Daar zagen we dat een ritje van 20 minuten 800 kronen kostte, en weerom besloten we dat we ons geld beter konden besteden.

Totdat het tijd was voor onze tweede excursie struinden we te voet door Praag en bezochten we vele winkels. We deden ook de grote shoppingstraat Makrikope, de Kruittoren en de openluchtmarkt Havelska Trznice. Allemaal heel erg gezellig, en de openluchtmarkt is werkelijk de moeite.

Het was tijd voor onze excursie: de Ghost Tour. In het boekje stond dit omschreven als een tocht door de stad waar de gids dan de donkere kantjes van Praag omschrijft. Opnieuw waren we slechts met 2 voor deze tour, en de gids nam ons mee door enkele straatjes en vertelde hier en daar een legende, maar niet van dien aard dat ze erg geloofwaardig waren. Geen verhalen over dingen die waren gebeurd ofzo, het ging meer over spoken en geesten. En zoals te verwachten viel, kwam er af en toe eens een spook vanachter de hoek piepen. ’t Was wel plezant hoor, maar ik zou het niet opnieuw doen. Ten eerste was het nog niet volledig donker, wat het ook al anders maakt, en ten tweede is het toch niet hetzelfde zo alleen met de gids.

Niet ver van de astronomische klok hadden we een gezellig terrasje gezien, waar we besloten iets te eten. Het was heerlijk en men was er overbeleefd, maar het was de eerste keer dat we effectief een rekening kregen waarop behalve 10% fooi ook nog een aantal kronen stonden aangerekend voor het gebruik van ons bestek. In ons boekje hadden we al gelezen dat dit kon voorvallen, maar tot nu toe hadden we dit nog niet voorgehad. Dat zal waarschijnlijk komen omdat we tot hiertoe nooit echt in het volle toeristische gebied hadden gegeten.

Omdat dit onze laatste avond in Praag was, besloten we nog wat avond- en nachtfoto’s te trekken. We bezochten de St-Mikulaskerk die voor de eerste keer open was sinds we daar verbleven, en konden de enorme kroonluchter bewonderen die er hing. In het kerkje aan de Karelsbrug (Klementinum) was een dienst en een optreden aan de gang, maar we mochten gratis binnen. Het was werkelijk indrukwekkend, prachtig gewoon. Deze kerk is overdag nooit open, alleen ’s avonds wanneer er optredens gehouden worden heb je even de mogelijkheid ze te bezichtigen. De akoestiek van de kerk maakt het optreden des te mooier.

We wandelden nog rond in het stadje tot ’s avonds laat, en tot slot werd het tijd om terug te keren naar het hotel, onze valies te maken en te gaan slapen.