vrijdag, 30 juli 2010

’s Nachts werden we opgeschrikt door een knaller van een onweer, letterlijk en figuurlijk. Omdat we hier in een dal zitten, klinkt dat natuurlijk nog neiger. Donkere dreigende wolken ploften zich in ons dal en stortten hun verdriet onvermoeid over ons uit. Om nog wat te kunnen slapen, deden we het raam maar dicht.

Toen de wekker rond vijven afging, onweerde en regende het nog net zo hard als een paar uur daarvoor. We vonden het te gevaarlijk en ook zinloos om nu op te staan en te vertrekken naar het nationaal park, en zetten de wekker 2 uur later.

Rond zevenen was het onweer dan even gestopt, al zag de lucht nog donker. We vertrokken na een douche en wat eten naar ons autootje, hopend dat hij deze keer zou starten. Wat zalig, dat ronkende geluid! Na een tweetal uur rijden kwamen we aan bij Plitvice. De zon was er nog niet, maar we hielden het op z’n minst droog. Dankzij dit slechte weer waren er ook niet zoveel mensen in het park, waardoor de kans groter was dat we deftige foto’s konden nemen. Bij goed weer is het aan te raden zo vroeg mogelijk te gaan. Het park is open vanaf 7u ’s morgens; parking is te betalen: 7Kn per uur, en voor ééndaagse tickets betaal je 120Kn.

Veel mensen liepen rond op slippers en lieten zich overal naartoe brengen met boot en bus. Dit zit wel in je ticket inbegrepen, maar toch mis je veel als je je de moeite niet doet eens wat rond te lopen. Overal zijn houten wandelpaden getimmerd, zodat je door het water heen kan lopen zonder nat te worden. Bij regen kunnen die paden wel een beetje glibberig zijn, maar ze brengen je volledig door het park langs alle watervallen.

En veel zijn het er, echt massa’s! Wij begonnen met de "upper lakes", omdat die ook zeker de moeite zijn. Daar liepen we toch een viertal uur rond, en rond 14u keerden we terug naar parking 2 – ons beginpunt en gelegen tussen de "upper lakes" en de "lower lakes" -, waar we iets aten in het restaurantje daar. Op dat moment begon het te gieten dat het niet meer normaal was, en het was niet direct van plan om op te houden.

Dit bracht er vele mensen toe om koers te zetten naar huis, maar wij weigerden. In een souvenirshop kochten we 2 regenvestjes, en met het fototoestel goed beschermd, gingen we naar de "lower lakes" om Veliki Slap te gaan bekijken (de hoogste waterval daar).

We waren door- en doornat tegen het einde van de dag, maar het was echt honderd procent de moeite geweest. Die watervallen zijn zo indrukwekkend, en een ganse dag hoor je niets anders dan het geluid van stromend water. De paden brachten ons zowel onderaan als bovenaan de watervallen, met zeer duizelingwekkende zichten soms. Echt prachtig, zeker een aanrader om te doen.

Moe, doorweekt maar tevreden reden we naar huis, waar we ons in ons bedje ploften voor een ononderbroken slaap van 10u. We besloten iets langer uit te slapen, en de voorziene wandeling van 34km op de Premuzic-trail uit te stellen naar overmorgen wegens het slechte weer. Morgen bezoeken we dan opnieuw watervallen, maar dan in het nationaal park Krka.