woensdag, 22 augustus 2007

Na een korte nacht bij Geert thuis werden we opgehaald door het luchthavenvervoer. Om 5u50 vertrok ons vliegtuig richting Kreta. Bij het inzetten van de landing werd mijn vriend plotseling misselijk, en viel hij flauw. Hij kwam algauw weer bij, maar het was genoeg om mij ongelooflijk te doen schrikken en voor mij een reden om gans de dag boos te blijven op hem. Ocharme, hij kon er niets aan doen natuurlijk, maar ’t was van de schrik dat ik boos was… Eens in Chania (de luchthaven voor het westelijke gedeelte van Kreta) geland om 10u15 dumpte ik mijn vriend op een stoel en ging ik op zoek naar onze bagage. Vervolgens gingen we de auto ophalen die we bij Tourent gereserveerd hadden. Als je iets van het land wil zien, heb je zeker een auto nodig. De bussen in Kreta hebben wel uurroosters, maar die zijn niet betrouwbaar. Bovendien rijden de bussen gewoon door als ze vol zitten, en dan sta je daar hè. We huurden een klein autootje, een Peugeotje 107, en het werd even puzzelen om al onze bagage erin te krijgen. Wel grappig, maar waarom veel betalen voor een grote auto als je met een kleinere auto ook rond geraakt, niet? Dankzij Geerts rijverbod (dat komt ervan als je 160 rijdt waar je maar 90 mag) van twee weken kreeg ik de taak om gedurende de ganse vakantie ons overal naartoe te rijden.

De volgende taak was het vinden van ons hotel. Ik had wel een routebeschrijving afgeprint en we hadden een kaart (GPS werkt niet op Kreta), maar aangezien mijn vriend niet bepaald de beste kaartlezer is ooit, verdwaalden we hopeloos en bleek het dus toch niet zo eenvoudig te zijn. Na wat zoeken en prutsen kwamen we – oef – toch nog aan bij ons hotel. We moesten nog een uurtje wachten voor we konden inchecken, en het eerste wat ik deed was mijn kleren (die door de warmte al aan mijn lijf plakten) inruilen voor een bikini. Heerlijk warm was het daar. Als we de straat overstaken, kwamen we aan een klein strand. Niet zo’n strand waarop je kan liggen bruinen, want op Kreta zijn er weinig zandstranden. De meeste bestaan uit stenen. Het was er wel mooi.

We huurden een kamer in het luxehotel Panorama, een dik halfuur rijden van de luchthaven. Er is ook nog een gedeelte Panorama Blue, een apart blok met kamers die een eigen zwembad hebben. Wij vonden het niet nodig om te betalen voor zo’n kamer, gezien wij toch niet vaak in het zwembad duiken. Verrassend genoeg werden we bij het inchecken toch naar het Panorama Blue-gedeelte geleid. Bleek dat de benedenverdieping gewone kamers bevat met een tuintje eraan, en wij hadden het geluk om zo’n kamer te krijgen. We zaten dus in het rustige gedeelte van het hotel, en hadden een stuk tuin met terras.

Na ons wat geïnstalleerd te hebben, gingen we het hotel en de omgeving een beetje verkennen. Het hotel heeft zijn naam zeker niet gestolen: vanop het terras boven had je een prachtig en eindeloos uitzicht over de zee. Daarna werd het tijd om wat te gaan eten. We besloten om half pension te nemen, omdat we overdag meestal niet op het hotel zouden zijn. Ook letten we erop dat het buffetvorm was, gezien ik na jarenlang vegetarische geweest te zijn, niet alle soorten vlees lust of kan verdragen. Maar het eten was dik in orde; ook veel fruit en een uitgebreid dessertenbuffet waar mijn vriend direct op aanviel.

Morgen komen de mensen van Jetair naar het hotel om te vertellen wat hier allemaal te doen is, en om eventueel excursies te regelen. Dat valt midden op de middag, dus veel zullen we niet meer kunnen doen in de namiddag. Misschien eens naar Chania rijden en het stadje daar eens verkennen.