woensdag, 4 augustus 2010

In de voormiddag deden we niet veel anders dan uitslapen, ontbijten en genieten van een warm bad, maar in de namiddag schoten we terug in actie. We namen opnieuw de bus naar Dubrovnik en besloten eens te gaan kijken waar de kabelbaan die we gisteren vanuit het oude centrum hadden gezien, naartoe leidde. Veel info vonden we niet, en de kabelbaan staat nergens ook echt aangeduid, maar dat maakte ons alleen maar nieuwsgieriger. Uiteindelijk vonden we het begin en kochten we, samen met slechts een handjevol andere mensen, een kaartje heen en terug (73 Kn per persoon).

Tijdens de rit omhoog kregen we een mooi uitzicht over het oude stadscentrum met zijn vele oranje dakjes. Eénmaal boven vonden we het graf van de maker van de kabelbaan, hoog gelegen op een bergtop. Spijtig dat die mens niet meer kan genieten van zijn uitzicht. Erg toeristisch is het daar niet, daarboven op de berg: meer dan een cafeetje is daar niet, en er liepen dus ook niet veel mensen rond. Na de drukte in Dubrovnik zelf was dit wel een aangename afwisseling.

We struinden nog wat rond en kwamen bij een soort fort, maar wel erg vervallen. Bleek dat dit het fort was dat werd gebruikt in de oorlog met de Serviërs tijdens 1991 voor de verdediging van Dubrovnik. Hoewel mijn interesse voor geschiedenis veel te wensen overlaat, vond ik het wel de moeite om de tentoonstelling die in het fort werd gehouden over die oorlog, te bezoeken. De entree bedroeg 15 Kn per persoon, dus daarvoor kun je het niet laten.

In het fort zelf kreeg je boven een mooi uitzicht over het oude Dubrovnik, maar beneden was het interessantere gedeelte. Gans het verhaal, van de eerste aanval op 6 december 1991, tot de bevrijding op 5 augustus 1995, werd je getoond aan de hand van foto’s en hier en daar een Engelstalige uitleg. In een zaaltje met wat oude wapens speelde een filmpje van ongeveer een halfuurtje, gemaakt door iemand die de oorlog van dichtbij had meegevolgd.

Van de eerste nieuwsberichten dat er blijkbaar een aanval was gebeurd, de bommen die overal werden rondgestrooid, huizen die je zag kapotgeschoten worden, branden her en der, soldaten, wapens en tanks, tot dan eindelijk de bevrijding en de gevolgen van de oorlog in een notendop. Hoewel de taal onverstaanbaar was (waarschijnlijk Kroatisch) en er geen ondertitels waren, zeiden de beelden genoeg en was het de moeite om er even bij te gaan zitten.

De aanvallen werden omschreven als bijzonder agressief, en dat waren ze ook: op den duur was alles ingenomen, behalve Dubrovnik zelf. Maar alles moest kapot, echt alles: schepen, auto’s, huizen, … En toen dat er allemaal niet meer stond, begonnen ze aan de historische gebouwen. We zagen beelden van de straten waar wij gisteren zo plezant in geshopt hadden, en dan zal het je niet verbazen dat na al die jaren, de gevolgen nog steeds hier en daar zichtbaar waren.

We bleven lang in het museum en waren beide erg onder de indruk. Meer viel er niet te beleven bovenaan de kabelbaan, maar voor ons was het voldoende. Veel mensen deden zich niet de moeite deze tentoonstelling te bezoeken en gingen na een paar foto’s alweer terug naar beneden, wel, het is een gat in hun cultuur. Dit museumpje is zeker een aanrader om te doen, ook al betaal je schandalig veel voor de rit naar boven. Je kan ook te voet naar boven geraken, maar wegens de felle zon en nauwelijks schaduw vonden wij dat geen goed idee.

Terug beneden wandelden we nog wat rond, en namen we vervolgens de bus naar de nieuwe haven. Omdat we van plan zijn eens de boot te nemen naar het eiland Mljet, een nationaal park, wilden we uitzoeken wanneer deze boten gingen. Na wat zoeken vonden we een hokje waar het mogelijk was tickets te kopen, maar het standje was enkel open een uur voor afvaart. We moesten nog een halfuur wachten voor we info konden vragen. Daarna ging het terug naar ons hotel, met de gebruikelijke duik in het zwembad, een douche en iets zoeken om te eten. Morgen staat een uitstap naar Bosnië gepland, en omdat het wel een eind rijden is, kropen we vroeg in ons bedje om uitgeslapen te zijn tegen halfzeven.