woensdag, 5 augustus 2009

Vandaag geraakten we opnieuw moeilijk uit ons bed. Gisterenavond zijn we nog eens de cocktails van de hotelbar gaan uitproberen, maar het was nu niet dat het zo erg laat was. Ze hebben hier heel goeie alcoholvrije cocktails – die met alcohol zijn ’t schijnt ook lekker, maar straf. Na anderhalf uur gelopen en gezwommen te hebben, nestelde ik me in een ligstoel met een boek om van het zonnetje te genieten. Het is heel goed weer vandaag, bijna geen wolkje te zien. Ondanks het feit dat ze maar 20 graden voorspelden, is het volgens mij toch stukken warmer.

In de namiddag profiteerden we van Geerts vrije tijd door de kabeltrein naar Schatzalp te nemen, een berg gelegen op een hoogte van 1861m. Daar konden we wat eten, en probeerden we de schlittelbahn eens uit. Wel eens leuk om te doen. ’t Is wel snel gedaan, maar voor 3,5 Zwitserse Frank per rit ga je niet sukkelen hè.

Daarna begonnen we aan de ”watervallen-bergwandeling”. In het begin een redelijk eenvoudige wandeling, tot wanneer je aan een alpentuintje komt. Dan kun je wel bergschoenen gebruiken. Het alpentuintje was gratis te betreden, maar stelde eigenlijk niet zoveel voor. We liepen wel al langs een klein riviertje, en naarmate we hoger klommen begonnen de watervalletjes wat groter te worden. Boven aangekomen zagen we een redelijk grote waterval, en aangezien ik mijn bikini toch aanhad, schopte ik mijn bergschoenen en kleren uit en sprong ik onder het ijzig koude water. Het was super, echt. De andere toeristen zaten me zo van ver te bezien alsof ik gek was, en verkozen daarna toch om maar gewoon pootje te baden in het riviertje zelf. Moet je toch eens gedaan hebben, onder zo’n waterval van ijswater staan. Lang hou je het niet vol, maar het is WIJS!!! In principe eindigde de wandeling hier, maar wij volgden de watervallen nog een eind omhoog. Een echt pad was er niet meer en het was ferm klimmen, maar het is de moeite waard en best te doen. Na een tijd geklommen te hebben, vonden we een mooi stukje gras in de zon om mij wat te laten opdrogen. We waren graag nog wat verder gegaan, maar het werd tijd voor Geert zijn cursus en dus gingen we terug naar beneden. Niet zo eenvoudig voor mij, aangezien ik door de vorige wandeling erg pijnlijke knieën heb, maar ik zette door. De uitzichten zijn zo ongelooflijk mooi, dat je geen pijntjes voelt op die momenten. Om de haverklap stopte ik om een foto te maken.

Het treintje naar beneden reed intussen om het kwartier in plaats van om het halfuur rond de middag, en we hadden ruim de tijd om naar het hotel terug te keren. Onderweg gingen we langs een paar winkeltjes voor het kopen van enkele kaartjes en souveniertjes.

Op dit moment is mijn lieve schat klaar met zijn namiddagcursus en irriteert hij me mateloos door weer honderden foto’s van mij te trekken. Kleine jongens hè... Aangezien Geert vanavond geen cursus meer heeft, hebben we de ganse avond voor ons alleen. We zetten deze in met nog wat zwemmen voor mij en wat lopen voor Geert (omdat hij geen buikje zou krijgen zegt hij, maar je ziet hem nu al niet lopen, mijn klein zaagsken), dan ons omkleden voor het diner en dan zien we wel. Ik moet hier ook niet alles vertellen hè ;-)?

Morgen waren we eerst van plan om naar Rinerhorn te gaan, ook een berg die bereikbaar is met de kabelbaan, waar dan een kleine zoo is en waar je ook een aantal wandelingen kan maken. Maar ik zag een andere berg met wandeling die ook wel erg de moeite moet zijn, en we beslisten om dit morgen te doen, en de Rinerhorn dan vrijdag na het uitchecken. Morgen zal een trein ons naar Weisfluhjoch brengen, gelegen op een hoogte van 2662m. Dan wandelen we zelf het stuk naar Weisfluhgipfel, dat is langs een steil en smal bergpad 200m klimmen naar de top (2844m). Er staat dat we bergschoenen zullen nodig hebben, dus ik veronderstel dat we deze keer geen joden met kinderwagens zullen tegenkomen... Heel veel mensen hier nemen al deze kabelbanen wel, maar stranden dan in het restaurant daar en gaan vervolgens weer naar beneden. Het is wel zonde, want je mist zoveel mooie dingen dan. Als je je een beetje de moeite doet om een wandelingetje te maken, daarvoor niet eens een hele grote, zie je zoveel meer! Normaalgezien heb ik een hekel aan bomen, groen, bergen, wandelingen en alles wat daarmee te zien heeft, en ik zag deze reis dan ook niet volledig zitten. Maar ondertussen moet ik zeggen dat ik voorzichtig enthousiast begin te worden. Het is hier echt mooi, en de wandelingen zijn werkelijk een uitdaging. Waarschijnlijk zullen we de volgende jaren hier nog wel eens terugkomen, want er is zoveel dat we nog niet hebben gezien...