zondag 20 augustus 2006

De ontmoeting met de Jetair-vertegenwoordiger leerde ons veel over de Dominicaanse. Het was wel even schrikken. Zoals ik al eerder zei, wordt de Dominicaanse Republiek steeds afgeschilderd als het paradijs, maar niet is minder waar: als je eens goed rondkijkt buiten je hotel, word je pas echt geconfronteerd met de ongelooflijke armoede daar.

De Dominicaanse Republiek telt 8 miljoen mensen, waarvan er 5 miljoen samengepakt zitten in de 2 “grote steden”: Santo Domingo en Puerto Plata. Meer dan 1 miljoen van de mensen bezit totaal niets, maar verhongeren doen ze niet: het fruit is gratis (hangt gewoon aan de bomen), net als vis die je maar uit het water te halen hebt. Een kwart van de bevolking heeft geen werk, en iets als een dop bestaat daar niet. De hoge middenklasse werkt op hotels en verdient 100 euro per maand, plus fooien. Voor de inwoners daar zijn wij miljonairs… Blanke vrouwen zijn erg in trek in de Dominicaanse, en dat merk je wel ook aan het gefluit en de complimentjes. Het is hen echter gewoon te doen om het geld.

Het Bacardi-eiland bevindt zich in de Dominicaanse Republiek. Echter, rum wordt daar wel gemaakt, maar niet geëxporteerd. Alles wordt door de inwoners zelf opgedronken (op 1 uur drinkt 1 inwoners zo’n 1 liter rum). De rum die wij drinken, wordt in Spanje gemaakt met de gepatenteerde methode van de Dominicaanse Republiek. Na de rum volgt de plaatselijke volksdans, de merengue, en daarna de sex. Dit laatste gebeurt op gelijk welk moment, op gelijk welke plaats en met gelijk wie. Iets als openbare zedenschennis bestaat niet. 1 man kan 4 vrouwen trouwen, en daarvóór hebben ze zowat iedereen van het dorp gehad, want ze beginnen ermee op hun elfde. Vrouwen op een leeftijd van ongeveer 24, hebben al gemiddeld 7 kinderen gehad. Die dumpen ze dan bij de moeder. 80% van de kinderen op de Dominicaanse kent niet eens zijn vader…

School stelt hier ook niet veel voor: lezen, schrijven en rekenen. Uiteraard kun je zo’n bende kinderen niet allemaal tegelijkertijd naar school sturen. Dus sturen ze de ene helft in de voormiddag, en de andere helft in de namiddag. Dominicaanse logica.

De favoriete uitspraak van de Dominicanen is “no problemos”, en die heb je ook niet als je van hun zuiderse “manjana-mentaliteit” houdt. Stress en maagzweren bestaan daar niet. Alles komt wel op zijn tijd, en is het vandaag niet, dan is het morgen wel. Voor de bouw van een klein huisje hebben ze 1 jaar nodig. Voor zo’n stresskonijn als ik, die graag de dingen goed geregeld heeft, is dit wel om echt stress van de krijgen.

Tot slot vertelde de vertegenwoordiger nog welke excursies de moeite zijn. Maar goed ook, want ik had ondertussen niet meer het gevoel dat mijn ex-vriend onze vakantie perfect zou regelen. De beklimming van een waterval sprak mij wel aan, maar dat werd ons afgeraden. Vorige keer waren hierbij namelijk 4 doden gevallen… We spraken af om de excursies even te bekijken, en die dan de volgende keer dat de vertegenwoordiger aanwezig was op het hotel, te plannen. Eén ervan wou ik alvast graag doen: een dag paardrijden waarbij je een parcours volgt dat grotendeels werd gebruikt om Jurassic Parc te filmen.

Telefoneren naar België kost 1 euro per minuut, maar ik deed het toch even om de stem van mijn ouders eens te kunnen horen. We vonden eveneens een internetcafé, waar je voor 10 dollar een uur mocht internetten. De computers stamden volgens mij ook uit de tijd van de dinosauriërs, maar ik was allang blij dat we toch nog enig contact met de buitenwereld konden hebben.

De rest van de dag werd besteed aan het plannen van de volgende dagen, gezien je echt alles moet reserveren. Je kan niet zomaar even uit het hotel stappen en de bus nemen naar de dichtstbijzijnde stad. Het hotel wordt bewaakt door inwoners met geweren, en wanneer je buiten de grenzen van het hotel wilt, is het op eigen risico. Dat vond ik niet zo leuk, wat heb je eraan als je van iedereen afhankelijk bent om iets van het land te zien? Vooral met die zuiderse mentaliteit dan nog eens… Ik denk dat ik dat het grootste nadeel vond, ik hou er niet van om opgesloten te zitten in een stukje nepparadijs.